In vele culturen ter wereld zoals in Afrika, Azië en Zuid-Amerika kent men ze nog: de natuurwezens. Ze worden kabouters, gnomen, kobolden, elfen, nimfen, eenhoorns, salamanders, sylfen, undinen, wortelwezens, dwergen, vuurgeesten en ga zo maar door, genoemd. In Europa en Noord-Amerika is men hen steeds meer gaan zien als fantasie of als sprookjesfiguren.

De laatste decennia lees je steeds meer hoe mensen ‘intuïtief’ concrete ontmoetingen hebben met ‘het Oude Volk’. Ze worden in de traditie genoemd als zijnde de oudste en eerste bewoners van planeet aarde. Het begint erop te lijken dat die natuurwezens, nadat zij in het verleden door de meeste mensen tot fantasie werden verklaard, nu heel geleidelijk weer terug keren in onze belevingswereld. Meer mensen zien en ervaren hen als een (geestelijke) realiteit.

Op vrijdagavond 29/5 vertelt Veronika Reniers, schrijfster en energetisch healer, hoe zij deze wondere wereld integreert in haar leven en werk. Detailinfo en inschrijven

Maar hoe kom je eigenlijk tot zo’n ervaringen?

Het valt steeds op hoe weinig mensen er zijn die deze ervaringen willen delen. Je wordt natuurlijk in deze samenleving al gauw gezien als zweverig of niet helemaal goed snik. "‘Jij gelooft nog zeker in Sinterklaas?", merkte een kritisch neefje van mij op. Kennelijk hebben we hier in dit rationele tijdperk te maken met een taboe, waar we maar schroomvallig in intieme kring lukken om over te praten.

Als mensen de moed hadden om er dan toch over te delen valt het me op dat de verhalen heel verschillend zijn. Zo vertellen sommigen dat zij een natuurwezen hebben gezien. Anderen hebben ze gevoeld. Nog anderen hoorden zomaar, tijdens een wandeling in de natuur, een korte, kernachtige uitspraak van een natuurwezen. Of soms ontdekt men na het afdrukken van foto’s, dat er natuurwezens opstaan in de vorm van orbs (lichtbollen).

Er zijn dus verschillende zintuigen bij betrokken: bij de een gaat het via de (geestelijke) ogen, bij de ander via het gehoor en bij een derde via het gevoel. Maar in het gewone, alledaagse leven krijgen we over deze ervaringen nauwelijks of niets te horen. Tijdens de lessen ‘intuïtieve ontwikkeling’ binnen Timotheus vertellen gevorderde cursisten over hun indringende ervaringen in deze dimensie en de impact dat dit heeft op hun leven.

Afkomstig uit de etherische en astrale wereld

Wat mij opviel bij de verhalen over het waarnemen en/of ervaren van natuurwezens is dit: dat ieder hen op een heel eigen manier ziet. Daarom zijn deze ervaringen ook zo moeilijk te delen. Natuurlijk kun je ze wel vertellen aan een ander, en die ander zal daardoor hopelijk ook wel geïnspireerd raken. Maar als die ander vervolgens zelf een ontmoeting krijgt met een natuurwezen, blijkt dat toch een heel andere ervaring te zijn. Juist het persoonlijke bijna intieme karakter van de ervaring leidt ertoe dat je deze zo moeilijk kunt delen met anderen.

Maar hoe komt het eigenlijk dat we de natuurwezens zo verschillend ervaren? Dat hangt wellicht samen met het wezen van natuurwezens. Met hun bewustzijn werken en leven ze in de etherische wereld, fijnstoffelijke wereld. Als we hen dus waarnemen, nemen we geen wezens waar van vlees en bloed, maar etherische wezens. En omdat ze geen fysiek lichaam hebben, kunnen we hen ook niet waarnemen met onze fysieke ogen, maar alleen met onze geestelijke ogen.

Zo gezien zijn natuurwezens feitelijk energieën die zich af en toe kenbaar proberen te maken aan mensen en die daarom voor heel even een gestalte aannemen. Een gestalte die voortdurend wisselt en voortdurend in beweging is, simpelweg omdat natuurwezens energieën zijn. Dat is de reden dat we bij natuurwezens niet kunnen spreken over een vaste gestalte die er steeds hetzelfde uitziet.

Geraakt worden door de natuurwezens.

Omdat een ontmoeting van een natuurwezen een subjectieve fijnstoffelijke ervaring is wordt ze gekleurd. Het eerste wat er dan gebeurt als we een ontmoeting hebben is dat we geraakt worden door een stroom van gevoelens. Verwondering bijvoorbeeld, vreugde en blijdschap. Ook krijgen we het gevoel dat we als het ware opgetild worden tot in een sfeer van lichtheid. Zwaarte, onmacht en donkere gevoelens zoals teleurstelling vallen van ons af en in plaats daarvan voelen we een zekere lichtvoetigheid door ons heen stromen.

Bij knderen kunnen we dat goed opmerken: als ze gefascineerd staan te kijken naar een kever of naar die ene bloem, dan komt dat meestal omdat een etherisch of astraal wezen rond die kever of bloem het kind met hun astrale energieën raken en het tot een diepe verwondering brengen. Meestal zien ze zelf daar niets bij, maar ervaren ze wel zijn of haar uitstraling. Zo kan het overigens ook met ons volwassenen gaan, als we tenminste in onszelf dat kinderlijke vermogen behouden hebben om ons bewust te worden van de gevoelens die door ons heen gaan.

Dit alles betekent dat we moeten leren om bewust stil te staan bij de momenten waarin we door een bloem, een bijzondere steen, een boom, een vlinder en ga zo maar door, geraakt worden: dan worden we geraakt door de uitstraling van het natuurwezen dat met die steen (enzovoort) verbonden is. Kortom: een ontmoeting met een natuurwezen is altijd rijk aan beleving!

Je leren verbinden met de natuurwezens

Er zijn – zo vertelde Paracelsus, de vader van de moderne geneeskunde én van de homeopathie (!) die omstreeks 1500 leefde – vier soorten natuurwezens. Elk van hen is verbonden met één van de vier elementen: aarde, water, lucht en vuur. De vier verschillende soorten natuurwezens zijn:

De gnomen of wortelwezens: hun element is de aarde.

De undinen of nimfen: hun element is het water.

De sylfen of de elfjes: hun element is de lucht.

De salamanders of vuurgeesten: hun element is het vuur.

Paracelsus vernoemt dan nog niet de metaalwezens als kabouters.

Maar ondertussen weten we dat een encyclopedie schrijven over natuurwezens onbegonnen werk is.

De verscheidenheid aan verschijningen en ontmoetingen is ondertussen zo gevarieerd dat het opschrijven alles enorm zou inperken.

Mij helpt het om bij het kijken naar planten, bloemen en bomen mij deze werkzaamheid van de verschillende natuurwezens bewust te maken: hoe vaker ik dat doe, hoe meer er in mij een diepe verwondering voor de natuur en de natuurwezens groeit. Zonder de natuurwezens zou er immers helemaal geen natuur bestaan! En wat genieten de natuurwezens ervan, als zij onze dankbaarheid ervaren: dat is voor hen het voedsel dat zij nodig hebben om van te leven!

Leven met de natuurwezens, hoe doe je dat?  Een experiment.

• Maak je bewust op welke momenten je in de natuur geraakt wordt door een bloem, een insect, een steen, een boom, enzovoort. Ervaar ook de omgeving van de bloem enz.
• Realiseer je dat de gevoelens van verwondering en van lichtvoetigheid die je daarbij ervaart, waarschijnlijk te danken zijn aan het natuurwezen dat zijn aandacht op jou richt.
• Vraag vervolgens in een meditatieve stilte of je innerlijk een beeld van dit natuurwezen zou mogen zien.
• Vaak lukt dat niet de eerste keer, en ook niet de tweede keer: er is wat geduld, echte verstilling en werkelijke, vrijlatende (!) aandacht van het hart nodig om het zien van dit innerlijke beeld mogelijk te maken.
• Maar of dat beeld nu wel of niet in je ziel opdoemt, vraag daarna in een meditatieve stilte of je met het natuurwezen in gesprek mag gaan. Vraag niet meteen naar zijn naam: dat is vaak bedreigend en te direct voor natuurwezens. Maar vraag naar zijn opdracht en bijvoorbeeld hoe hij of zij over mensen denkt.
• Nogmaals: deze benadering vraagt niet alleen wat geduld, maar ook een oprechte liefde voor de natuur en de wezens die haar bezielen. Alleen dan wordt een ontmoeting, een dialoog van hart tot hart mogelijk. En besef daarbij: je doet dit niet alleen voor jezelf, maar ook voor de natuur en haar natuurwezens. Zij genieten ook van jouw liefde en aandacht!

Een causerie met Veronika Reniers

In deze veranderende Corona tijden zijn we erg blij dat Veronika Reniers aanvaard heeft om naar onze causerie te komen van vrijdag. Ze is vooral gekend voor haar boeken die velen binnen Timotheus met passie gelezen hebben: ‘Merlijn en het sluiten van de poorten’ en ‘Kronieken van een samoerai’.

Veronika vertelt en schrijft vlot vanuit haar diepgaande verbinding met de Oude Volk dimensie en natuurwezens. Uiteraard zullen we haar vragen stellen over hoe zij deze verbinding met deze dimensies ervaart. Hoe verbetert dit de kwaliteit van haar leven? Wat betekent leven vanuit zo’n realiteit voor onze aarde en onze wereld vandaag? Hoe kunnen we zelf bijdragen tot een betere verstandhouding en relatie met de oude volk dimensie? Wat betekent dit concreet in ons dagelijks leven.

Welke effecten mogen we in de komende jaren van deze vernieuwde samenwerking verwachten? Wat is de speciale opdracht van mensen die zelf de ervaring hebben dat ze afkomstig zijn van die dimensie?

Welke paradigmaverschuiving veroorzaken deze ervaringen bij mensen?

Dit zijn een aantal vragen die we trachten te beantwoorden tijdens deze causerie volgende vrijdag.

We laten Veronika vertellen over haar diepgaande healingservaringen met natuurwezens, hoe zij werkt met levende Kristalcodes uit het Oude Volk (Meditatie- en ervaringskaarten) en haar plannen voor een nieuw boek.

Veronika Reniers werkt als energetisch healer. Samen met haar man leidt ze het centrum Ki&C.

Kom je mee luisteren vrijdag? Schrijf hier in.

Philippe Vandevorst