Deze maand hebben we als thema voor de gatherings/thema avonden: Verslaafd! Ik?
Wellicht zijn we allemaal een beetje verslaafd. De ene aan chocolade, de ander aan laat gaan slapen of ’s morgens in bed blijven liggen. Waar we in deze samenleving collectief zeker aan verslaafd zijn is ‘denken’. Hoe zou het zijn om voortaan ook van je kleine verslavingen los te komen ‘zonder wilskracht’?
Inspiratie rond dit thema vonden we bij Jan Geurtz die hierrond heel boeiende boeken schreef zoals ‘de verslaving voorbij of verslaafd aan liefde of verslaafd aan denken.Hieronder een boeiende tekst uit zijn boek: ‘de verslaving voorbij’.“Als ik terugdenk aan de dingen waaraan ik verslaafd ben geweest, herinner ik me nog hoe lekker ik ze soms vond. Tegelijk heb ik tegenwoordig geen enkele behoefte aan dit soort lekkers, sterker nog, ik zou het helemaal niet meer lekker vinden om me op die manier lekker te voelen. Er moet dus jets zijn waardoor het lekkere van de verslaving niet meet lekker is als je de verslaving eenmaal doorziet. Natuurlijk zijn er veel ex-verslaafden die nog steeds denken dat het lekker is, maar ervan afblijven omdat ze de ellende niet meer willen. Dit zijn de mensen die op wilskracht gestopt zijn en denken dat ze zichzelf de rest van hun leven iets moeten ontzeggen. Dit zijn de ex-drinkers die naar de AA (Anonieme Alcoholisten) gaan om elkaar moed in te spreken om het toch vooral vol te houden niet te drinken. Dit zijn de ex-rokers die fanatiek tekeergaan tegen rokers in hun omgeving omdat ze zelf nog steeds menen dat ze iets lekkers moeten missen. Dit zijn de voormalige hoerenlopers die het niet meer doen omdat ze nu een lief vrouwtje hebben dat ze niet kwijt willen, maar nog steeds met weemoed terugdenken aan de spanning van her bordeelbezoek. Ik bedoel dit niet denigrerend, deze ex-verslaafden zijn in elk geval veel beter af dan toen ze nog verslaafd waren. Maar het is zo jammer dat ze na zoveel inspanning toch niet volledig de vruchten plukken van hun ex-verslaving. Ze zijn gestopt zonder de verslavingsillusie te doorzien.”
“Bij elke verslaving ontstaat in de aanloop naar een volgend gebruik van het middel, of naar een volgende verslavingshandeling, deze innerlijke tweestrijd tussen enerzijds de dwanggedachten en je machteloosheid tegenover die dwanggedachten, en anderzijds de negatieve gevoelens over jezelf, je gevoel van zwakte, van schuld, van tekortschieten, van mislukking. Het is deze innerlijke tweestrijd die je echt het gevoel van verslaafd zijn geeft. Dit is een zeer onprettig gevoel, en er is ogenschijnlijk maar een weg uit: toegeven aan de dwanggedachten en de verlangens. Zo wordt uiteindelijk de paradox van de verslaving zichtbaar: eigenlijk gebruik je als verslaafde telkens weer je middel, of verricht je telkens weer je dwangmatige handeling om jezelf niet verslaafd te voelen. Zo kom je steeds vaster te zitten in een gevangenis door de dwangmatige pogingen om eruit te ontsnappen. Sterker nog, die gevangenis bestaat uit de dwangmatige pogingen om eraan te ontsnappen. Zodra je inziet dat de hele gevangenis een illusie is, hoef je niet meer te ontsnappen en ben je in een klap bevrijd uit de beknelling.
Kijk naar je eigen verslaving met een open blik en zonder veroordeling. Kijk hoe je zelf de beknelling creëert door de manier waarop je eraan probeert te ontsnappen. Kijk goed, zonder veroordeling, en zie wat een merkwaardige valstrik die verslaving is.”
Jan Geurtz uit het boek ‘De verslaving voorbij’
Tijdens de thema avond ‘verslaafd? Ik?’ brengen we een aantal nieuwe oefeningen die ons helpen om van onze kleine verslavingen vanaf te geraken zonder de wilskracht te gebruiken.
Misschien worden we nog verslaafd aan niet verslaafd zijn?
Kom je meedoen?
De thema/gathering avonden gaan door in alle regio’s van het land.
Schrijf je hier in