Bewuster omgaan met de natuurlijke flow van het leven geeft een helend effect op je eigen innerlijke flow. De wisseling van de seizoenen met elk zijn belang en betekenis in het grotere geheel vormen daar een wezenlijk onderdeel van. We willen daarom binnen het Timotheus Project vier keer per jaar ruimte maken om stil te staan en ons bewust te verbinden met de grote bewegingen van de seizoenen op onze planeet. Zo heeft ieder seizoen in de grote tradities zijn heel specifiek ritueel.

De zomerzonnewende vieren we in ons noordelijk halfrond op 21 juni. Op die dag staat de Noordpool meer naar de zon gericht dan op om het even welk ander ogenblik. Concreet kunnen de Noorderlingen dan genieten van de langste dag en de kortste nacht van het jaar.

Wereldwijd wordt de zomerzonnewende op verschillende manieren gevierd. Bij ons kennen we het Sint-Jansvuur als gebruik. Dit is een vreugdevuur, genoemd naar Johannes de Doper, dat in vroegere eeuwen deel uitmaakte van de midzomerfeesten en reeds sinds de voorchristelijke tijd in vrijwel alle landen van Europa op 23 of 24 juni werd ontstoken, wat in onder andere Beieren, Oostenrijk en de Sudeten nog vrij gebruikelijk is. In Nederland en België heeft het gebruik in enkele plaatsen en streken nog lang standgehouden (bijvoorbeeld in Herzele, Oost-Vlaanderen). In Huissen (Gld.) wordt het op de maandag na Sint-Jan bij het spiegelgevecht tussen de gilden nog altijd ontstoken. Men schreef afweerkracht toe aan het Sint-Jansvuur; daarom werd het vee er doorheen gedreven. Vaak verwijst de naam Sint-Jansberg naar een heuvel waar vroeger Sint-Jansvuren gebrand werden.

Fijne zomerzonnewende !