Volgende donderdag 4 maart start weer binnen Timotheus een nieuwe reeks HOPE-intensive. Het gaat al om de 20° editie. Honderden mensen volgden intussen al deze workshop.
HOPE is een synthese van 30 jaar onderzoekswerk binnen het Timotheus Project. 35 HOPE-facilitators (psychologen, coaches en therapeuten) gebruiken de methodiek bij het begeleiden van mensen in hun privépraktijk.
HOPE is een nieuwe methode van persoonlijke transformatie, die zich kenmerkt door haar eenvoud, zachtaardigheid en effectiviteit. De methode vertrekt vanuit de grondbeginselen van het supra-mentale bewustzijn (de realiteit die het mentale overstijgt) en de psycho-energetische psychologie. HOPE biedt jou als coach een precieze en gemakkelijk toegankelijke praktijk die mensen helpt bij het transformeren van hun uitdagingen, het omgaan met hun emoties, het oplossen van relatieproblemen tot zelfs het overkomen van fysieke moeilijkheden.
Het HOPE-proces lost de innerlijke scheidingen op die we tijdens ons leven hebben opgebouwd, en waarvan we niet eens beseffen dat ze er zijn. Om negatieve emoties of gedachten in stand te houden is een interne scheiding nodig. Als de innerlijke scheiding eenmaal is weggesmolten, kunnen de negatieve emoties zich niet meer handhaven. Als we elke vezel van onze gewaarwording volledig ervaren als Bewustzijn, lossen de rigiditeiten in onze persoonlijkheidsstructuur en onze oordelen (negatief en positief) op natuurlijke wijze op. Wat overblijft is "alleen maar aanwezigheid".
De natuurlijke wijsheid die we hebben, wordt meer beschikbaar, het leven wordt meer bevredigend en vervullend. Wie het HOPE-proces ingaat beseft al gauw hoeveel ‘geweld’ we onszelf in ons leven aandoen. Het geweld in de buitenwereld vertelt iets over hoe we met ‘geweld’ met onszelf en elkaar omgaan. HOPE is een fundamentele aanzet om op een nieuwe manier met onszelf en met onze coachees om te gaan.
Hieronder twee getuigenissen van deelnemers die aan de voorbije HOPE-intensive van januari deelnamen:
Mijn dierbare snoepjas uitdoen.
“Ik heb wat overgewicht en ik vind het nog niet zo makkelijk om de ca. 3 kilo lichter te worden en ik heb vaker de gewoonte om te snoepen (chocolade en koekjes). Dit snoepen bracht ik in als thema in een oefening tijdens de HOPE-intensive.
Het voelde al heel goed toen mijn begeleider me liet voelen en weten dat hij me met mijn snoepen, zag, hoorde, voelde en mijn snoepen ook bij zichzelf (h)erkende. Ik voelde steken in mijn zij, alsof ik een “rolmops” (opgerolde haring om een augurk met daar een prikker doorheen) was, alsof er een hele grote prikker dwars door mijn buik zat. De prikker was van mooi licht hout met een mooie doortekening en met mooie afgeronde uiteinden die aan weerskanten van mijn flanken naar buiten staken.
De rolmops met de grote prikker werd waargenomen door een mooie gladde grote knikker zo’n 5 cm in diameter die een blauwwitte wolk in zich droeg, de knikker op zich werd waargenomen door iets roze met wits, het was ingesnoerd ter grootte van een vuist het keek vanuit mijn voorhoofd. Bij nader inzien bleek het een bosje, hele gladde verschillende marshmellows te zijn om een heel gevoelige kern geplakt en ze deden daar dienst als stoot kussentjes. Ze waren eigenlijk al oud en beetje vuil en verweerd en toen ze gevraagd werden, wilden ze ook wel graag terug naar “de oceaan van Zijn”. Ik voelde hoe die soort kussentjes als het ware in hele kleine deeltjes stukje voor stukje afdruk brokkelden en verdwenen en met en met voelde ik me vrijer en vrijer worden. Voelde ik ook hoe de blauwe kleur uit de knikker verdween en deze helemaal transparant werd en toen in de vorm van een druppel ook zijn weg naar de oceaan van Zijn wist te vinden.
Uiteindelijk voelde ik hoe de houten staaf die door mij priemde, kleiner en kleiner werd. Eerst ter grootte van een stok en toen ter grootte van een cocktailprikker, een splinter en uiteindelijk niet eens meer een schilfer. Hij was weg…. Hij was helemaal weg!!
Op datzelfde moment voelde me ik me vrij, bevrijd. Ik voelde me heel opgelucht, speels en dat ik veel meer mezelf mocht zijn. Tegelijkertijd voelde ik dat het snoepgoed mij en mijn (zachte) kwetsbare kern beschermd heeft en dat dat vanaf nu niet meer nodig is!”
Peter Gielkens, Heerlen, Nederland
Een gelaagd verhaal
Ik vond het heel boeiend dat het HOPE verhaal veel gelaagder is dan ik eerst vermoedde. Er zijn verschillende wegen naar Rome. En het maakt eigenlijk zelfs niet uit welke weg je kiest, aankomen doe je altijd. Dat geeft als coach heel veel vrijheid. De kunst is juist om niet gehecht te zijn aan de uitkomst en gewoon de energie van de cliënt te volgen. Die wijst altijd de weg en geeft uiteindelijk altijd sleutels tot verlichting.
De allereerste keer dat ik het als coach toepaste was op het einde van een sessie. We hadden nog twintig minuten en de cliënt zat met een vervelend gevoel van een grote bal in de buik (als gevolg van wat er in de sessie gebeurd was). Ik heb haar toen bij wijze van experiment uitgenodigd om die bal met de olifantenslurf te verkennen. Binnen het kwartier was de bal opgelost en kon de energie weer stromen. Toen ze haar ogen terug opendeed, zag ik precies een andere persoon voor me staan. Ze straalde, zat vol energie, voelde zich enorm opgelucht en was heel erg dankbaar voor het proces waar ik haar had doorgeloodst.
Fantastisch om te ervaren dat het zo snel en effectief gaat!
Zelf vond ik het ongelooflijk om te ervaren dat er achter de kern van een pijnpunt in het lichaam een ongelooflijk veld van verruiming ligt. Pijn en vreugde liggen zo dicht bij elkaar. Dat was voor mij een echte eye-opener.
Ik coach mensen op vlak van levensmissie en zingeving. Dat is heel erg intuïtief werk. Hope is een geweldig instrument om bij coachees innerlijke obstakels en belemmeringen weg te werken, die eens de levensmissie helder is, bijna altijd mee de kop opsteken.
Peter Plusquin
Kom je ook meedoen op 4 maart?
DETAILINFO EN INSCHRIJVEN
Philippe Vandevorst