...
Sinds het begin der tijden vertellen mensen elkaar steeds opnieuw verhalen. Verhalen maken mensen geestdriftig, verbindt hen met elkaar. Maar verhalen kunnen ons ook depressief maken of wantrouwig. Steeds opnieuw gaan verhalen tijdperken en gebeurtenissen inkleuren. Verhalen verschillen van de ene eeuw tot de andere en van de ene beschaving tot de andere.
Zo ook verschillen verhalen van mens tot mens. De ene vertelt een levensverhaal dat droevig is, zinloos waar de schuld van het eigen ongeluk altijd bij de ander ligt, bij de samenleving die zorgt dat je ongelukkig wordt. Bij de ander ontdek je verhalen van hoop waarin bv een mislukking steeds een hefboom is tot groei en transformatie.
De innerlijke beleving
De kleur van het verhaal kleurt tevens de manier waarop we ons voelen als persoon maar ook als samenleving. Kunnen we ooit ontsnappen aan die verhalen? We worden er van jongs af aan in ondergedompeld. We leren vooral te geloven dat de verhalen ‘écht’ zijn, de waarheid zijn. Zo vertellen mensen bijvoorbeeld aan zichzelf: “zo ben ik nu eenmaal, dit is mijn lot.”
Waar kan ik nog terecht, als ik bijvoorbeeld denk: “Maar is dat verhaal over die verhalen niet ook gewoon maar een verhaal?” Antwoord: de beleving. Mijn directe zintuiglijke beleving, wat ik zie en hoor en voel. Dat is een oase van verhaal-loosheid, tenminste als je de filters even kunt uitschakelen en 'gewoon kan zijn in het nu'. Ik adem in, ik adem uit. Ik voel een bepaald gewicht in mijn benen, mijn hoofd beweegt zachtjes heen en weer. Ik hoor geluiden.
Deze beleving zelf speelt zich af op een verhaal-loos niveau. De zintuiglijke ervaring is dan iets anders dan de betekenissen die ik telkens aan de ervaring hecht. Als ik Hariri lees of als ik kijk naar het beeldhouwwerk van Cyrille André dan denk ik: vandaag ontwikkelt zich duidelijk een verhaal van een totaal nieuwe orde. Mensen zoals Sri Aurobindo en Einstein begonnen met dit nieuwe verhaal te vertellen in de vorige eeuw: “Dichterbij dan je volgende adem, levendiger dan je volgende hartslag, ligt er een sluimerend geheim op jou te wachten. Dat geheim overstijgt alle verhalen die we onszelf en elkaar vertellen. Als dit geheim in jou eenmaal ontsluierd wordt, dan zal je leven er nooit meer hetzelfde uitzien.”
De opdracht van Timotheus
30 jaar geleden ontstond vanuit deze inspiratie het Timotheus Project. Haar opdracht is mensen uitnodigen om keer op keer terug te gaan naar wat geen vorm of massa heeft, in de diepte een Bron in onszelf te herkennen die ogenschijnlijk ‘Niets’ is. Steeds opnieuw vallen we in de verleiding om te denken dat duurzame vreugde, vrede, liefde afhangt van iets buiten onszelf. Telkens opnieuw trappen we erin. Oude verhalen willen ons doen geloven dat dit ‘Niets’ geen enkele waarde heeft, zelfs niet bestaat.
Maar wie vandaag bereid is om in de ‘Ervaring’ te stappen weet dat we met dit ‘Niets’ nog intiemer, nog vertrouwder kunnen leren omgaan dan met onze eigen oude verhalen.
“Het lijkt erop dat mensen tussen twee tijden leven”, oppert Gustav Jung. ”Een verleden tijd met verhalen, symbolen en waarden die de huidige tijd geregeld dwarsbomen én een eigen nieuwe weg die niet meer door de verhalen van het verleden gehinderd wordt.”
Kom je met ons dit verhaal-loos ‘nieuwe’ verhaal verder schrijven?
In de loop van september kan je op verschillende plekken in Vlaanderen inspiratie op doen tijdens het event 'Inspiratiespoor': samen mediteren, een ritueel beleven of je onderdompelen in een energetische oefening, je ervaringen delen met gelijkgestemden, en vooral terug samen genieten.